Patron

Tadeusz Kościuszko
Tadeusz Kościuszko

Nasza szkoła nosi imię Tadeusza Kościuszki. Nauczyciele i uczniowie co roku uroczyście obchodzą „Święto Patrona Szkoły”.

My uczniowie Szkoły Podstawowej nr 1 im. Tadeusza Kościuszki bierzemy sobie za wzór do naśladowania jednego z największych patriotów w historii Polski, znakomitego Polaka- Tadeusza Kościuszkę.

Tadeusz Kościuszko Andrzej Bonawentura (1746-1817), generał, bohater narodowy. Pochodził ze średniej szlachty, po ukończeniu szkoły średniej kształcił się w Szkole Rycerskiej, następnie jako stypendysta królewski wyjechał do Paryża. W 1774 w stopniu kapitana artylerii powrócił do kraju. W 1775 wyjechał do Ameryki, by wziąć udział w walce o niepodległość Stanów Zjednoczonych. Jako inżynier wojskowy fortyfikował Filadelfię i obozy amerykańskiej armii północnej. W październiku 1775 mianowany został przez Kongres pułkownikiem. W walkach szczególnie odznaczył się przy oblężeniu Saratogi (1777), w 1783 mianowany został generałem brygady. W następnym roku wrócił do Polski i osiadł w swym majątku Siechnowicze.  W 1789 powołany został do wojska polskiego w stopniu generała-majora.  W 1792 w czasie wojny polsko-rosyjskiej walcząc w armii koronnej odznaczył się w bitwach pod Zieleńcami, a zwłaszcza pod Dubienką. Po przystąpieniu Stanisława Augusta do Targowicy podał się do dymisji i wyjechał do Lipska. W 1793, z ramienia emigracji polskiej, udał się do Paryża, by uzyskać pomoc dla Polski od francuskiego rządu rewolucyjnego. Jego misja nie powiodła się. Przewidziany na przyszłego wodza powstania w Polsce, brał udział w pracach sprzysiężenia powstańczego 1793-1794. We wrześniu 1793, uznając brak możliwości zorganizowania skutecznego powstania narodowego, wyjechał do Włoch. Powrócił do Polski w marcu 1794. Po ogłoszeniu insurekcji w Krakowie (24 III 1794) Kościuszko objął władzę dyktatorską jako Najwyższy Naczelnik Siły  Zbrojnej  Narodowej. 

W  czasie  trwania  walk   stosował   nową  taktykę  w zakresie współdziałania broni,  starając  się rekompensować   niedostateczne  uzbrojenie   i   wyszkolenie   armii   powstańczej.  Wykazał     duże umiejętności  w  zakresie  fortyfikacji polowych.  Rozbicie  wojsk   rosyjskich pod  Racławicami   (4   IV   1794)    umożliwiło   spokojniejsze   organizowanie    armii    polskiej    i   pozyskanie    chłopów.   Dla    zjednania    mieszkańców   wsi     ogłosił   dwa    uniwersały   (pod Winiarami 2 V  i  Połańcem 5 V 1794)   znoszące   poddaństwo   osobiste i ograniczające pańszczyznę.

Po klęsce pod Maciejowicami (10 X 1794) więziony w twierdzy pietropawłowskiej w Petersburgu. Zwolniony przez cara Pawła I w 1796, po złożeniu przysięgi wierności carowi, w 1797 wyjechał do Stanów Zjednoczonych. W lipcu 1798 przybył do Paryża, gdzie współdziałał przy tworzeniu Legionów polskich. Sprzeciwiał się jednak wiązaniu sprawy polskiej z Napoleonem,  któremu  nie  ufał.   W  1799 brał udział w zakładaniu w kraju Towarzystwa Republikanów Polskich.

Zmarł w Szwajcarii (w Solurze), gdzie spędził ostatnie lata swego życia; pochowany w Karkowie na Wawelu.

Źródło: Encyklopedia Fogra

Skip to content